Το να ξεκλειδώσει το όνειρο είναι
μια πολύ δύσκολη δουλειά. Πρέπει να περάσει από
την ψυχή και την
καρδιά, να σκαλώσει στο νου, να
βασανισθεί ώσπου να γίνει ιδέα και έπειτα να βγει σαν λόγος, σαν γραφή στον
κόσμο έξω. Κάπως έτσι αρχίζει να σχηματίζεται μπροστά μας κομμάτι-κομμάτι η
εικόνα του Δασκάλου που ονειρευόμαστε. Λένε
ότι το μυαλό
δεν μπορεί να
φτιάξει το όνειρο
αν δεν του
έχει δώσει στοιχεία η
πραγματικότητα και είναι
γεγονός ότι χρόνια
τώρα μαζεύουμε κομμάτια του
ονείρου μας, κομμάτια
που συναντήσαμε και
συναντάμε κάθε μέρα στη σχολική
μας πραγματικότητα. Ονειρευόμαστε ένα Δάσκαλο με βλέμμα καθαρό σαν νερό,
εύθραυστο και φλύαρο, απλόχερο, σπάταλο, παράφορο και υπάκουο, έτοιμο κάθε
στιγμή να πάρει το σχήμα του προσώπου του μαθητή. Εξάλλου η ματιά του Δασκάλου
είναι η καλύτερη τροφή για το μαθητή .Δεν είναι η απλανής ματιά ,αλλά η ευθεία,
η σίγουρη ματιά της αγάπης, της ειλικρίνειας και της ευθύνης, που στέκει μέσα
στο βιβλίο αλλά και πέρα από αυτό, πάνω
μας, για να
ελέγχει αν τον
προσέχουμε, να μας
συνετίσει, να μας επιτιμήσει σιωπηλά ή και να μας
ενθαρρύνει. Ονειρευόμαστε ένα Δάσκαλο με παιδαγωγικό όραμα, διαισθητική σκέψη,
παραγωγική σκέψη και
δημιουργική φαντασία. Ένα
Δάσκαλο που αποτελεί καθημερινό πρότυπο εργασίας και
ήθους και βρίσκεται με τους μαθητές του σε αδιάκοπη αλληλεπίδραση, μεταδίδοντας
τους διαθέσεις και
στάσεις απέναντι στην ίδια την
μάθηση. Ο Δάσκαλος των ονείρων μας είναι ένας φορέας ιδεών, αξιών και
κοσμοθεωριών που μας τις προσφέρει απλόχερα χωρίς να μας τις επιβάλλει
σεβόμενος το δικαίωμα επιλογής μας. Είναι ένας αυτόφωτος αστέρας που λάμπει και
ακτινοβολεί για να φωτίσει
και να σπάσει
το σκοτάδι της
άγνοιας, χωρίς όμως
να μας τυφλώνει. Επιπλέον
ο Δάσκαλος των
ονείρων μας σέβεται
τους μαθητές του όπως σέβεται τον εαυτό του, χρησιμοποιεί
τα προνόμια και την εξουσία του για να
μας ωφελήσει, όχι
απλώς για να
μας κρατήσει φοβισμένους
και σε απόσταση.
Αντιμετωπίζει τις ανοησίες
και την τεμπελιά
των μαθητών με
αυστηρότητα αλλά χωρίς ταπεινωτικές παρατηρήσεις. Έχει χαλύβδινα νεύρα,
απαραίτητα για να αντιμετωπίσει τις παρεκτροπές
της συμπεριφοράς ορισμένων μαθητών του. Έχει μεθοδικότητα στη διδασκαλία
του, προσόν απαραίτητο για την κατανόηση του μαθήματος από τους μαθητές, για τη
διαβίβαση της γνώσης. Δεν τσιγκουνεύεται στα συναισθήματά του, εκφράζεται και
εκτίθεται ενώ διδάσκει χωρίς να παρεκτρέπεται, τηρώντας τις σωστές αποστάσεις
με τους μαθητές του, σεβόμενος τη θέση του και το επάγγελμα του. Καταφέρνει να
διατηρεί μες στην
τάξη μια ατμόσφαιρα
σοβαρή και να εισπράττει τον ειλικρινή και γνήσιο
σεβασμό όλων μας καθώς μας έχει πείσει για το ακοίμητο ενδιαφέρον του για την
πρόοδο μας. Ο Δάσκαλος που ονειρευόμαστε σπάει τη ρουτίνα της καθημερινότητας
στην τάξη δεν επαναλαμβάνεται, αλλά
προσπαθεί να φτιάξει μέσα στο χειμώνα
των μαθητών τις δικές
του πνευματικές αλκυονίδες
μέρες, χαρίζοντας στιγμές ανθρώπινη θαλπωρής και ζεστασιάς. Αυτός είναι
ο Δάσκαλος μας,
καλός, επιεικής, υπομονετικός,
ψύχραιμος συγκρατημένος, σοβαρός
με άπειρη κατανόηση
για τις μικρές
αδυναμίες μας, ανεκτικός όπου
επιτρέπεται και αυστηρός όπου χρειάζεται.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΝΤΖΟΥΛΑΤΟΣ Μαθητής του
60ου Ενιαίου Λυκείου Αθηνών 2002-2003
